Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011
Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011
ΤΑΔΕ ΕΦΗ: WILLIAM SHAKESPEARE
Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ (pt.3)...
Τι είναι αγάπη;
Δεν είναι συμπόνοια μήτε καλοσύνη.
Στη συμπόνοια είναι δύο,
αυτός που πονά κι αυτός που συμπονάει.
Στην καλοσύνη είναι δύο,
αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται.
Μα στην αγάπη είναι ένα.
Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα. Δεν ξεχωρίζουν.
Το εγώ και εσύ αφανίζονται. Αγαπώ θα πει χάνομαι...
(Ν. Καζαντζάκης)
Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ (pt.2)...
Όταν δύο ψυχές τελικά συναντιώνται
όπως ακριβώς είναι και οι ίδιες, μια σχέση που αρχίζει στη γη
και ανακαλύπτουν ότι ταιριάζουν,
ότι αλληλοσυμπληρώνονται
και αντιλαμβάνονται ότι είναι φτιαγμένες
η μια για την άλλη, ότι τελικά μοιάζουν
αναπτύσσεται μεταξύ τους μια καθαρή και φλογερή σχέση,
και συνεχίζει για πάντα στους ουρανούς.
Αυτή είναι η Αγάπη που εσύ εμπνέεις σε μένα...
Victor Hugo
Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ...
Σ’αγαπώ στο βάθος, πλάτος και ύψος
που η ψυχή μου δύναται να φτάσει, σαν ψάχνει αόρατη
να βρει το τέλος του Είναι και της Χάρης της ιδανικής.
Σ’αγαπώ στο επίπεδο της ταπεινότερης καθημερινής ανάγκης,
κάτω απ’τον ήλιο ή του κεριού το φως.
Σ’αγαπώ ελεύθερα, όπως παλεύουν οι άντρες για το Δίκιο.
Σ’αγαπώ αγνά, όπως απεχθάνονται τον Έπαινο.
Σ’αγαπώ με το πάθος που έντυνα
παλιά τις λύπες μου και με την πίστη
των παιδικών μου χρόνων.
Σ’αγαπώ με μιαν αγάπη που νόμιζα πως έχασα
μαζί με τους χαμένους μου αγίους- σ’αγαπώ με την ανάσα,
τα χαμόγελα, τα δάκρυα όλης της ζωής μου!- και αν ο Θεός ορίσει
θα σ’αγαπώ περισσότερο μετά το θάνατο.
που η ψυχή μου δύναται να φτάσει, σαν ψάχνει αόρατη
να βρει το τέλος του Είναι και της Χάρης της ιδανικής.
Σ’αγαπώ στο επίπεδο της ταπεινότερης καθημερινής ανάγκης,
κάτω απ’τον ήλιο ή του κεριού το φως.
Σ’αγαπώ ελεύθερα, όπως παλεύουν οι άντρες για το Δίκιο.
Σ’αγαπώ αγνά, όπως απεχθάνονται τον Έπαινο.
Σ’αγαπώ με το πάθος που έντυνα
παλιά τις λύπες μου και με την πίστη
των παιδικών μου χρόνων.
Σ’αγαπώ με μιαν αγάπη που νόμιζα πως έχασα
μαζί με τους χαμένους μου αγίους- σ’αγαπώ με την ανάσα,
τα χαμόγελα, τα δάκρυα όλης της ζωής μου!- και αν ο Θεός ορίσει
θα σ’αγαπώ περισσότερο μετά το θάνατο.
Ε. Μπράουνιγκ, Σονέτο XLIII
Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011
ΗΚΟΥΣΕΣ ΑΡΕΤΟΥΣΑ ΜΟΥ;
ΕΡΩΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΛΟΡΔΟΥ ΜΠΆΙΡΟΝ
Lord Byron: "She Walks In Beauty"
Βαδίζει μες στην ομορφιά, όπως η νύχτα
στον ανέφελο ουρανό που φωτίζεται από τα άστρα
στο βλέμμα και στην μορφή της φοράει
ό,τι πιο υπέροχο, λαμπερό και σκοτεινό
διυλισμένο στο απαλό φως,
που ο παράδεισος δεν επιτρέπει στην αυθάδικη την ημέρα.
Μία λιγότερη αχτίδα, μια περισσότερη σκιά,
την ανείπωτη της χάρη θα χαλούσαν,
εκείνη που κυματίζει σε κάθε πλεξούδα
ή που φωτίζει απαλά το πρόσωπο της
εκεί που οι σκέψεις της εκφράζονται με τόση γλύκα
πόσο αγνός, πόσο αγαπημένος είναι ο τόπος που κατοικούν.
Σε αυτό εδώ το μάγουλο, πάνω από αυτό το φρύδι
ήρεμα κι απαλά, αλλά τόσο εκφραστικά,
τα χαμόγελα που νικούν, τα χρώματα που αστράφτουν
που εξιστορούν ημέρες με τόση καλοσύνη
τον νου που βρίσκεται σε ηρεμία με όλα αυτά
μια καρδιά με τόσο αθώα αγάπη...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)