ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Στην σκανδιναβική μυθολογία το δένδρο Yggdrasill είναι η καρδιά του σύμπαντος καθώς συγκρατεί τους εννέα κόσμους. Στα ψηλότερα κλαδιά του είναι οι κόσμοι των αθανάτων, στον κορμό του δένδρου το βασίλειο των ανθρώπων και στις ρίζες του τα βασίλεια του κάτω κόσμου. Το δένδρο του σύμπαντος τραγούδησαν οι βάρδοι:

"Ξέρω ότι υψώνεται ένα δέντρο,
Λέγεται Yggdrasill,
Δέντρο ψηλό και ραντισμένο
Από άσπρες δίνες νερού.
Από κείνο έρχεται η δροσιά
Που πέφτει στην κοιλάδα.
Αιώνια υψώνεται, πάνω
απ' το πηγάδι του Ούρντχρ."

Ο ισχυρότερος των θεών, ο Όντιν, κρεμάστηκε στο ιερό δένδρο επί εννέα μερόνυχτα για να βρει τους ρούνους (δηλαδή την γνώση)!

"Ξέρω ότι κρεμάστηκα
στο δέντρο το χτυπημένο απ' τους ανέμους.
Εννέα ολόκληρες νύχτες...
Κι έδωσα στον Όντιν
Εγώ ο ίδιος, σε μένα τον ίδιο.
Σ' αυτό το δέντρο που κανένας δεν ξέρει
Από που έρχονται οι ρίζες του.

Ούτε μπουκιά ψωμί δεν μού 'δωσαν
Ούτε μια κούπα.
Έψαξα κάτω
Μάζεψα τις ρούνες
Ουρλιάζοντας τις μάζεψα
Κι από κει τις έριξα."
(HAVAMAL)

Προς τί όλη αυτή η προλογική ιστοριούλα; Βρήκα το δένδρο του δικού μας κόσμου, του προσωπικού μας σύμπαντος. Αυτόν που δημιούργησε η ιερή μας ένωση! Η τίμια, η αγνή, η ανιδιοτελής, η φυσική στα μέτρα των θεών και στα ονείρατα των ανθρώπων! Κι εγώ να σου τραγουδώ:

Είθε ο σπόρος της αγάπης μας
μέσα, βαθειά
στο χώμα να ριζώσει.

Το δέντρο του έρωτά μας
πάνω, ψηλά
κλαδί στον ουρανό ν' απλώσει.

Να χάνονται οι ρίζες του
στα έγκατα της γης.

Να χαϊδεύουνε τα άνθη του
το χρυσάφι της αυγής.

Το νέο δένδρο που δημιουργείται απ' το σφιχταγκάλιασμα, η σύνθεση που προκύπτει απ' την έλξη και την ένωση των αντιθέτων στην επιφάνεια μα τόσο ίδιων στην ουσία είναι το δικό μας Yggdrasill σύμφωνο με τους νόμους της φύσης και των θεών.

Κι ένα σημειολογικό: τα δένδρα δεν κινούνται (σωστότερα, δεν ... "αυτοκινούνται") και οι δενδροεραστές θα είναι αιώνια μαζί. Σφιχταγκαλιασμένοι θ' αντιμετωπίσουν την μοίρα, τη φθορά, την εντροπία και τον πανδαμάτορα χρόνο. Μαζί...