
Παραφράζοντας τον μεγάλο ποιητή θα πω το ίδιο με μία μικρή παραλλαγή. Μόλις μία λέξη διαφορετική: αισθάνομαι την έλλειψή σου με σωματικό πόνο.
Η σκέψη μου που σ' ακολουθεί κι η θύμησή σου με προστατεύουν απ' τα νύχια της μελαγχολίας.
Δεν μπορεί να με σαγηνεύσει, εκμεταλλευόμενη την απουσία σου, αδυνατεί. Τώρα, πλέον, ανήκω αλλού...
2 σχόλια:
η μελαγχολία!
δεν ανήκεις πλέον σ αυτήν. Δεν μπορεί να σε αγγίξει,
αν κι ότι βλέπω δεν έχει παραδόσει τα όπλα.
...
Δε θα της περάσει. Η Θεά του έρωτα είναι πιο δυνατή. Πάντα ήταν.
Κι πόνος ο σωματικός, κι αυτός παιδί της είναι....
πονάς, μα πονάμε μαζί, σύντομα ο πόνος θα γίνει ηδονή κι αυτό θα είναι η χαριστική βολή στην γκρίζα κυρά που σε τριγυρνά...
βάστα αγάπη μου!
θα την φονεύσεις;
Δημοσίευση σχολίου