Πέρασα μία δύσκολη ημέρα χθες, αρχή μίας εβδομάδας δύσκολης. Όχι τόσο λόγω κόπωσης κι αυξημένου όγκου εργασίας όσο λόγω των αλλαγών που επιτελούνται και της ψυχολογικής φθοράς που επιφέρουν.Πολλά πράγματα σχεδόν ταυτόχρονα, βασικές αλλαγές στην δομή της ζωής μου, έντονη πίεση, πολύ βαβούρα κι αρκετό άγχος να πάνε όλα καλά και να είναι τέλεια για σε να υποδεχθώ όπως σου αρμόζει: ως γυναίκα της ζωής μου, ως θεά μου, ως πριγκίπισσα των ονείρων μου, ως κλειδοκράτορα της καρδιάς μου.
Μέσα σ' αυτόν τον ορυμαγδό που επιφέρει κόπωση και (τις περισσότερες φορές) νεύρα το ξέρω πως δεν ήμουν χθες ο ιδανικός σύντροφος μα περίμενα (εσύ τουλάχιστον) να καταλάβεις.
Ούτε σε ξέχασα, ούτε σ' αγαπούσα (χθες) λιγότερο. Τ' ότι η φωνούλα σου είναι η πρώτη που ακούω το πρωί κι η τελευταία το βράδυ κάτι πρέπει να δείχνει...
ΥΓ. Σ' ΑΓΑΠΩ!!!!!
1 σχόλιο:
ξέρεις ότι δε σε κακίζω....
Αν μου είχες εξηγήσει,
θα ήξερα και δε θα σου έκανα μουτράκια.
Αλλά δεν μου είπες τίποτα. Δεν ήξερα ότι έτρεχες.
Σε ρώτησα στο τηλέφωνο, μου πες δεν ξέρω...σε κάθε περίπτωση θα μιλήσουμε...
μετά σ έχασα...
η γυναίκα της ζωής σου, καταλαβαίνει, αρκεί να της εξηγείς...
Σ αγαπώ κι εγώ. Τόσο όσο δεν φαντάζεσαι κι ανησυχώ όταν σε νοιώθω κάπως και δεν ξέρω τι τρέχει....
Σ ευχαριστώ για όλα όσα κάνεις για μένα, για μας..
για τον τρόπο που μου δείχνεις την αγάπη σου...
Καλημέρα Αντρα μου ...κάνε υπομονή.. είμαι σε κάθε περίπτωση μαζί σου...
Δημοσίευση σχολίου